تحلیل گفتمانی جنبش دانشجویی ایران از آغاز تا پیروزی انقلاب اسلامی با تاکید بر گفتمان اسلامی امام خمینی(ره)

هدف: هدف مقاله حاضر بررسی و تحلیل علل هژمونیک شدن گفتمان امام(ره) در جنبش دانشجویی است. در این راستا مقاله حاضر در چارچوب نظری، «نظریه گفتمان لاکلا و موفه» به بررسی و تجزیه تحلیل گفتمان­های حاکم بر جنبش دانشجویی می پردازد و نهایتا گفتمان اسلامی امام را مورد تحلیل قرار می داد و علل هژمونیک شدن این گفتمان در بین دانشجویان را مورد تبیین قرار می دهد. روش: روش این تحقیق توصیفی و از نوع تحلیل محتوی و اسنادی می باشد و هدف توصیف عینی، واقعی و منظم موضوع مورد پژوهش است. در این پژوهش اطلاعات به صورت کتابخانه ای و بررسی اسناد و کتب مرجع و نیز مراجعه به سایت های مختلف و دفاتر مجلات و فیش برداری انجام پذیرفته است. یافته‌ها: جنبش دانشجویی مجموعه­ای از دانشجویان است که به صورت داوطلبانه حرکتی جمعی را برای ایجاد تغییر و تحولات در دانشگاه و جامعه صورت می­دهند. تغییرات مورد نظر ممکن است در حیطه­های مختلف فرهنگی، ارزشی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی باشد. گفتمان اسلامی امام خمینی(ره) دارای نقش و جایگاه بر جسته­ای است، که توانست در دهه 40 به گفتمان غالب جنبش دانشجویی در ایران تبدیل گردد. نتیجه­گیری: نتیجه اینکه، یافته های تحقیق حاضر نشان می­دهد که علل هژمونیک شدن گفتمان امام در این دوره، اسلام­خواهی، مرجعیت دینی امام، بومی بودن گفتمان اسلامی امام، مذهبی بودن جامعه ایران و ویژگی­های شخصیتی امام از جمله صداقت، روش مبارزه امام و اصل ارتباط امام بوده است از سوی دیگر گفتمان­های دیگر از قبیل گفتمان­های چپ مارکسیستی-سوسیالیستی و یا گفتمان­های لبیرالیستی و... به دلیل عدم سازگاری با جامعه ایران، وارداتی بودن، نتوانستند در برابر گفتمان امام ایستادگی کنندودر نهایت به گفتمان حاشیه تبدیل گردیدند.